Rond zes uur gingen de hemelsluizen weer op slot. Ik liep de tuin in om de schade op te nemen. Bij de achterburen zag ik de buurman boven op het dak van zijn huis. Zijn hoogzwangere vriendin stond er vlak onder, op het dakje van hun spiksplinternieuwe uitbouw. Ze hield hem goed in de gaten.’Hé’ ik zwaaide. ‘Ga je daar op dat dakje bevallen’. Ja! Leek me een goeie plek’, riep ze terug. ‘Heb jullie lekkage?’, ik gebaarde naar de pannen. ‘Ja, op tien plekken’. ‘Oh, wat kut! Gaat het verder goed? Als het kindje komt hoor ik het graag! ‘Is goed, dan doe ik hier als Simba en toon ik hem aan de wereld’. Ze deed Simba na uit de Lion King. Dat vond ik erg grappig. Toen ik weer naar binnen ging kreeg ik een appje van mijn vader. In zijn gootsteen kwam het water omhoog. Bij de andere buren kwam inmiddels een slang uit de kelder. Ik keek voor de zekerheid nog even in mijn eigen kelder, maar die was droog. Opgelucht ging ik koken. Totdat ik op Twitter keek. De Sassenpoort stond tot aan zijn enkels in het water. God ja! Ik had ook nog een winkel. Ik draaide de soep uit en sprong snel op de fiets. Bij het stoplicht dacht ik aan de gesprongen waterleiding in de straat, nu twee jaar geleden. Het water liep langs de wanden van Blauwdruck, zo de kelder in. De brandweer erbij, een man van Vitens die de hele straat openbrak,en ik tot diep in de nacht dweilen. ‘Dat was wel een goed verhaal’ dacht ik toen het licht op groen sprong. ‘Maar ik heb vandaag toch liever geen verhaal’. Bij Blauwdruck aangekomen sjeesde ik gelijk naar de zolder. Geen lekkage op het dak. Alles droog. Snel door naar de kelder. Ook daar alles droog. Goed. Geen verhaal. Ik sloot de winkel weer af. ‘Mevrouw Blauwdruck!’ hoorde ik achter me. Verbaasd draaide ik me om. De barvrouw van Jacks stak de straat over en kwam struikelend op me af. In haar hand een milkshake. ‘Ik zou zo graag die kaart in de etalage willen! ‘Ze wees op het ontwerp van Marjolein, een hondje met de tekst, ‘Ik woef zo van jou’. ‘Ik stuur mijn vriend altijd kaartjes en ik vind die zo leuk’. Ontroerd keek ik haar aan. ‘Wacht, ik pak hem voor je, die krijg je van mij’.

Geen verhaal Wel fijne buren

Marjolein Verbruggen